من همون جزیره بودم ، خاکی و صمیمی و گرم ،

               واسه عشق بازی موجها ، قامتم یه بستر نرم ...

                             یه عزیز دردونه بودم ، پیشه چشم خیسه موجها ،

               یه نگین سبز خالص ، توی انگشتر دریا ...

                             تا که یک روز تو رسیدی ، توی قلبم پا گذاشتی...!!!

               غصه های عاشقی رو ، تو وجودم جا گذاشتی...

                             زیر رگبار نگاهت ، دلم انگار زیرو رو شد ،

               برای داشتن عشقت ، همه جونم آرزو شد...

                             تا نفس کشیدی انگار ، نفسم برید تو سینه ،

               ابر و باد و دریا گفتن ، حس عاشقی همینه...

                             اومدی تو سرنوشتم ، بی بهونه پا گذاشتی ،

               اما تا قایقی اومد ، از منو دلم گذشتی؟؟؟

                             رفتی با قایق عشقت ، سوی روشنی فردا ،

               منو دل اما نشستیم ، چشم به راهت لب دریا...

                             دیگه رو خاک وجودم ، نه گلی هست نه درختی ،

               لحظه های بی تو بودن ، می گذره اما به سختی...

                             دل تنها و غریبم ، داره این گوشه میمیره ،

               ولی حتی وقت مردن ، باز سراغتو میگیره.....

                             میرسه روزی که دیگه ، قعر دریا میشه خونم ،

               اما تو دریای عشقت ، باز یه گوشه ای می مونم...

                             من همون جزیره بودم ، خاکی و صمیمی و گرم ،

               واسه عشق بازی موجها ، قامتم یه بستر نرم ...

                             یه عزیز دردونه بودم ، پیشه چشم خیسه موجها ،

               یه نگین سبز خالص ، توی انگشتر دریا ...